Minggu, 19 Februari 2012
Kiara Tuur jadi Caringin
Kiara Tuur jadi Caringin
Kacaritakeun, di hiji lembur anu
aya di desa Cikancung. Aya hiji perkampungan anu katelahna kampung Sindangsari
mun ayeuna mah kasebutna Kampung Sukahurip, anu leuwih kasohorna mah Pondok
Pesantren Sukahurip. Ngemutkeun beja anu katampi ti para sepuh anu masih aya
keneh di eta tempat teh kacaritakeun aya hiji tangkal kiara anu aya
kawenehannana.
Dumeh eta tangkal kiara teh, aya
sarupaning anu mangrupa tuur, anu aya dina dahanna eta tangkal. Ku kituna eta
tangkal teh katelah Kiara Tuur. Salian ti eta, saurnamah eta kiara teh sok
ngaluarkeun getih duka ti mana asalna mah. Tapi cenah, mun tangkal kiara eta
ngaluarkeun geutih ngarupakeun totoroden, cenah mah nandakeun bakal aya
kajadian. Ari umurna eta tangkal teh tos aya ti zaman baheula. Ngan eta tangkal
kiara teh zaman kiwari mah geus henteu aya dikieuna, kulantaran geus kakolotan
teuing ti mimiti kagaringan nepi ka runtuhna. Malah henteu aya tapak-tapakna
acan.
Aya kawenenehananana, numutkeun
carita ti sepuh mah basa tangkal kiara runtuh teh aya hiji tangkal
anu jadi dina urut tangkal kiara tea. Ari eta tangkal teh mangrupa tangkal
caringin. Aya anu nyebutkeun yen eta tangkal caringin teh anak tangkal kiara.
Tapi, anu puguh mah tangkal caringin bae.
Saleuwihing ti eta, tos
kacaritakeun eta patempatan tangkal teh kacida gersangna bari geueuman.
Malah nepi ka kiwari oge hawa geueuman teh masih karasa keneh. Ari anu jadi
marga lantaran eta tempat teh kasebutna tempat panyicingannana makhluk-makhluk
halus saperti jin. Malah cenah di eta tempat teh aya karaton bangsa jin.
Kabejakeun aya 3 urang santri anu
mukim di eta pasantren. Hiji mangsa, maranehna dipiwarang ku guruna
ngalereskeun cai anu aya di balong. Dina wanci tengah peuting. Ari eta santri
anu tilu teh ngaran hiji-hijina nyaeta Mang Yaman, Mang Eeh, sareng Mang Eman.
Dina waktu maranehna keur digarawe, Mang Eman ngareret kana tangkal caringin
anu urut tangkal kiara tea. Manehna ningali aya anu hurung ngagebur caang.
Teras ku manehna disamperkeun eta tangkal teh hayang ningali naon anu hurung
ngagebur caang. Pas ditilik-tilik horeng anu hurung teh bijilna tina salah
sahiji akar eta caringin.
Ngagerenteus dina hatena, manehna
teh hayang ngapimilik kana eta akar kusabab ceuk anggapanna eta akar teh lain
saakar-akarna. Terus ku manehna eta akar teh dipotong ku bedog. Ari pas geus
dipotong jeung dicabut, eta akar teh jadi mangrupa keris. Kusabab pagaweaanana
geus anggeus, ku Mang Eman eta keris tea dibawa ka kobong. Terus ngabejakeun
kababaturannana yen manehna manggih eta keris tina akarna tangkal caringin
Basa Mang Eman nyarita ka
babaturannana, ujug-ujug manehna kasurupan. Mang Eeh jeung Mang Yaman pada
rewas, kitu deui kajadian eta teh ngaributkeun ka santri anu lain. Mang
Eman ngomong kaditu kadieu. Manehna ngomong supaya eta akar teh
dibalikkeun deui ka asalna, ku sabab manehna mah lain milikna. Lamun henteu
dibalikkeun manehna bakal cilaka.
Kusabab kasieunan, nya ku Mang
Yaman jeung ku Mang Eeh teh dibalikeun ka asalna. Malah kumaranehna
teh bari diterapkeun deui kana asalna akar anu dipotong tea ku Mang
Eman. Saatos disimpeun deui keris eta dina tempatna, ujug-ujug jadi akar deui.
Pas balik deui ka kobong, Mang Eman anu kasurupan tea teh langsung cageur deui.
Kacaritakeun beurangna, Mang Eeh
teh panasaran ku kajadian peuting teh. Manehna indit deui ka eta
tangkal Caringin tea. Maksudna mah hayang nenjo deui akar
tea, naha kumaha bentuk aslina lamun ti beurang. Ku Mang Eeh eta si
tangkal di tilik-tilik eta akar teh. Akar anu peuting ku manehna
jeung Mang Yaman dipasangkeun deui teh teu aya ngaleungit. Sug, dugi ka ayeuna
eta akar teh teu kungsi nembongan deui sareung teu aya kajadian-kajadian anu
samodel kitu deui.
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar